Alleen op avontuur in Ecuador

Met mijn vorige verslag ben ik in Quayaquil geiendigd, ik heb verassend genoeg redelijk veel geschreven in mijn reisdagboekje en ben nu alweer aan het einde van het grote avotuur Ecuador.
Quayaquil was snikheet en meer dan broeierig warm, wel lekker in vergelijking met het nogal koude cuenca. In Quenca de boulevard bezocht en daar bijna een hele dag rondgehangen en lekker gelezen in mijn boeken die ik op mn telefoon heb staan. Terug in het hostel liep ik achter twee meiden aan naar boven, zij hadden net ingechekt, en een kwam terecht in het stapelbed boven mij. We starten een klein gesprekje in het engels en kwamen er al snel achter dat we allebij uit NL kwamen. Dus het gesprek voortgezet in het NL. Gezellig gekletst en zij waren op doortocht naar de Galapagos, iets wat ik niet ga doen maar wel hele vette verhalen over hoor. Dus wie weet misschien kom ik nog eens terug met wat meer geld (de galapagos zijn erg duur om te bezoeken). Ik zat nog wat te duppen waar mijn volgende stop zou zijn, ik had nog geen idee. Even in mijn reisgids gekeken en besloten om naar het kustplaatsje Playas te gaan. Ik een bus opgezocht om naar Playas te gaan. Eenmaal in Playas aangekomen waren de golven sick hoog en de stroming zo sterk dat je bijna niet kon blijven staan. Bleek dat 1 keer in het jaar het 4 dagen super sterke stroming is, en dat ik er precies op dat moment was. De zonsondergang bekeken en de zee kleurde heel mooi oranje en ivoor achtig. Ik sprak nog een Colombiaans meisje op het strand en even gezellig gekletst in half bakken spaans en engels.
Na 1 nachtje in Playas ben ik doorgereisd naar Salinas. Ik dacht dat ik een directe bus had gescoord maar na een half uur werd ik de bus uit geboejoerd, met de mededeling je moet hier overstappen, doei!

Dus ik de bus uit en gekeken of er een andere bus zou gaan, maar die was er niet, zo typisch dat er niets staat aangegeven hier. Maar gelukkig was er een man die mij een lift aanbood richting Salinas. Ik dacht mooi dan ben ik er zo. haha mooi verkeerd gedacht want ik werd na een kort ritje er weer uit gegooid. HIer moest ik volgens hem weer een andere bus kunnen pakken. En je raad het het al daar was weer geen bus te bekennen. Maar de mensen zijn vriendelijk hier en hebben mij weer naar een andere auto gestuurd en die werd met zijn bakkie volgelaaien totdat er niemand meer bij paste. Ik zat letterlijk met mn backpack tussen de ecuadoriaantjes geprakt. Na een kort maar krachtig en enorm ongemakkelijk ritje moesten we uitstappen en daar was dan eindelijk een bus! Deze zou richting Santa Elena en vanuit daar kon ik een andere bus pakken naar Salinas.
Ik had daar al een hostel geboekt en moest ergens onderweg uitstappen, ik was vergeten te zeggen tegen de buschaufeur waar dus op de gok eruit gegaan. Ik was in de buurt maar had geen idee waar ik heen moest. Een taxi gepakt en die heeft me na vele rondjes rijden(hij wist het ook niet echt waar ik heen moest) uiteindelijk afgeleverd bij het hostel. Het hostel was nice en werd gerund door een Duitse vrouw en ze sprak een klein beetje Nederlands. Super grappig om weer wat nl te horen na al het spaans en engels. Ik sliep in een dormroom met meerdere bedden, maar had de hele kamer voor mijzelf met een badkamer dus was het eigenlijk een prive kamer voor de prijs voor een dorm.

Na mn gebruikelijke troep in de kamer verspreid te hebben lekker naar het strand gegaan en wat empenada's gegeten. Dit zijn een soort deegpakketjes met vlees en wat groenten erin. Goed te bikken!
Ineens hoorde ik muziek van een fanfare en zag en hele stoet mensen voorbij komen op de straat achter mij. Ik was nieuwschierig en ben gaan kijken. Bleek er een soort optocht te zijn met allemaal dansers en verschillende groepen. Daarna werd er nog op een groot podium op het strand gedanst en gezongen. Van traditionele dans tot hiphop en een heuse cocktail shaker op het podium. Ik heb me goed vermaakt!
Ik werd aangesproken in het engels door twee ecuadorianen en we maakten een praatje. Ze hadden wel zin in bier en hebben dan ook samen een biertje gedronken. Zij hadden een soort vrouwelijk uitziend drankje, bier met zout en nog een andere drank erbij waar ik as always de naam van vergeten ben. Ik moest het proberen maar vind zout en bier in een glas niet echt een goeie combi. Dus ik hield het bij een heerlijk koud biertje!
Mn nieuwe vrienden zouden de volgende dag alweer vertrekken dus de vriendschap was van korte duur. Wel een heel gezellig avondje gehad.
De rest van de dagen lekker gechild op het strand en gegeten. Ik kreeg de tip van de eigenaren van het hostel om naar het westelijkste puntje van salinas te gaan. Hier was een uitkijkpúnt en scheen erg mooi te zijn. Het was super mooi, strand met rotsen en zeeleeuwen. ik heb lekker gewandeld en omdat het best wel bewolkt was niet aan gedacht om te smeren, de zon was immers niet zo sterk. haha dat is een vergissing die je niet gauw vergeet. want oef verbrande schouders en een backpack is geen pretje.
Ik was heen met de taxi en zou terug lopen, want er was geen taxi in de buurt te vinden. Ik had op de en of andere manier heel even internet en kon google maps laden en de route die ik zou moeten lopen uitstippelen.
Na een heel stuk lopen was ik op een soort militair terrein beland en had geen idee of ik daar wel of niet zomaar mocht lopen. Toen moest ik toch even aan een verhaal van vaders denken dat opa als die weer is ergens was ingereden met het volle verstand, om gewoon is even te kijken. Als je vervolgens tegengehouden word van de domme houden en vooral niet laten blijken dat je donders goed weet dat je er eigenlijk niet mag komen. Met dit in mijn achterhoofd ben ik doorgelopen. Ik kwam alleen op het einde bij een toegangspoort, daar werd ik in het spaans gecomplimenteerd met mijn mooie ogen en kon ik doorlopen.

Daarna mn tas opgehaald en heerlijke pasta bolognese gegeten. De bus gepakt en richting montanita gegaan. Hier was ik van plan om ongeveer een week te blijven om te gaan surfen en wat feestjes mee te pakken. De feestjes waren goed en kwam tijdens het uitgaan ook weer nlders tegen.
Van het surfen is niet veel meer terecht gekomen. Ik was op het strand en ineens kwam er een jongen langsgelopen met z'n sufplank kats door de midden. De stroming was ook erg sterk en heb maar besloten om het surfen met rust te laten en te genieten van het strand en de zee.
De golven waren super hoog en de stroming erg sterk. Na een avondje met wat Engelsen party gemaakt te hebben nog 1 dag gechild en naar Puerto Lopez gegaan.

Een klein uurtje later kwam ik aan in het hostel en zag dat er twee tassen stonden, overduidelijk twee vrouwen want er lagen overal spullen en de meeste mannen laten alles toch vrij netjes achter. Even gedoucht en kennis gemaakt het waren twee gezellige meiden, een ierse en een engelse. We zijn samen wat gaan eten en een biertje gaan drinken.
Een duitser kwam ook aanschuiven en later nog twee franstalige belgen, waar eentje oorspronkelijk vanuit Ecuador kwam. Een gezellig bij elkaar geraapt groepje en uiteindelijk moesten we een typisch ecuadoriaans drankje proberen. Dit was erg sterk en werd dan ook met liefde gedeeld. Daarna kwamen de cocktails en shots rum boven tafel. Dit alles met de voetjes in het zand en uitzicht op zee. Om 23.00 uur ging de strandbar dicht en kon er geen bier meer gekocht worden. We kwamen een paar ecuadoriaantjes tegen en gingen met hun samen op zoek naar bier. Helaas slaagden we er niet in en kwamen we tot de conclusie dat zij bij hun hotel nog wel bier konden krijgen. Iedereen vond dit een uitstekend plan en we belanden op het balkon met bier!
Uiteindelijk kwamen we erachter dat de ecuadorianen nog vrij jong waren en op kamp bleken te zijn. Dit was hilarisch want we moesten stil zijn en het voelde allemaal beetje stiekem gedoe van de middelbare school. We hebben nog een tijdje gecrashd daar en zijn uiteindelijk omdat het toch wel een beetje akward was terug gelopen via het strand. Ineens kwamen er allemaal honden aangelopen en bleven staan om even flink geaaid te worden. We werden zelfs door de honden achtervolgd totdat we bij het hostel waren en we ze met moeite weg hebben gekregen. Hier nog even geschild en het laatste beetje bier opgedronken.
De volgende ochtend toch wel wat spijt van de rum shots en de biertjes. Maar we zaten dapper aan het ontbijt. Helaas gingen mijn nieuwe zuip maatjes verder naar Montanita en ben ik in het hostel gebleven.
Ik ben gaan uitbrakken op het strand, het is daar super rustig en heerlijk vertoefen. Er liepen allemaal krabben op het strand, meestal lopen deze opzij maar hier kwamen ze recht op je af rennen en schoten alle kanten op. Er lag een mooie grote oranje zeester en de pelikanen waren druk bezig met vis vangen, ze vliegen een tijdje en ineens maken ze een snoekduik naar beneden om een lekker visje te pakken te krijgen, Een mooi gezicht.
De avond was rustig en heb ik sinds tijden weer is even netflix gegeken, aangezien de wifi goed en stabiel was. Dit is zeker niet in alle hostels zo dus ik was weer even blij.
Helaas werd ik wakker en was het regenachtig, dus had ik even wat tijd om in mijn reisdagboekje te schrijven. Ik merk dat het toch wel erg leuk is om terug te lezen over de belevenissen. En dat zijn er een hoop in de afgelopen 5 maanden. Ik kijk al uit naar de dropjes, bitterballen, en sate saus, en natuurlijk de lekkere aardappelen van thuis:D!

Een van de eerste vragen die je vaak krijgt is 'ben je alleen?!´, en de reacties die je krijg zijn van wauw wat knap en ben je niet alleen dan? Maar voor mij is het nu heel gewoon geworden om alleen op pad te gaan, en je ontmoet overal wel mensen en beleeft gekke en te gekke dingen!
Van kakkerlakken in je kamer tot naast de versnellingspook en de deur voor in de bus zitten, tot de te gekke natuur en de bijzondere mensen van Ecuador.

Naast al het moois zie je ook de harde werkelijkheid van de armere bevolking. Kinderen werken op straat, in de bus, en leven soms ook nog op straat. Dan besef je je des te meer hoe veel wij in ons kleine landje voor elkaar hebben en dat we best wel wat dankbaarder mogen zijn voor wat we allemaal zo vanzelfsprekend vinden. En dat de mensen met zo weinig toch ook heel gelukkig en blij kunnen zijn!
De Ecuadorianen zijn trots op hun land en behulpzaam als je weer is geen idee hebt waar je bent en welke bus je moet pakken. Ik heb nog niet echt zin om naar huis te gaan, en toch ook weer wel, om iedereen weer te zien.

Terug naar Puerto Lopez, de uitbrakdag op het strand eindigde met een heerlijk splitachtig ijsje. nog even op het strand gezeten toen de zon achter de wolken was verdwenen. Er waren een aantal kleine jongetjes met een lijn in de weer en ineens hadden ze een vis te pakken. Een leuk tafreeltje om te zien. Ik keek naast me en er zat ineens een zwart hondje naast me. Een lief beetje wat we de dag ervoor dekster hadden genoemd.
Op woensdag avond werd ik aangesproken door een vriend van de twee meiden die ik in het hostel had ontmoet. We hebben samen een biertje gedaan en kletst in half spaans half engels. Hij vertelde dat hij de volgende dag zou gaan vissen en vroeg of ik mee wou. Aangezien ik de trip naar Isla de la plata nog niet geboekt had en verder nog geen plannen had leek het mij een uitstekend plan.

De volgende ochtend werd ik opgehaald bij mijn hostel en had ik geen idee wat me te wachten stond. Ik dacht te gaan vissen met een hengel in een boodje. We kwamen aan bij de haven en we moesten nog even wachten want er moest nog even een grote yerrycan met gasolina gebracht worden. We ztonden voor een klein krakkemikkig bootje en even dacht ik dat we daar mee op pad gingen (wat mij overigens geen goed idee leek). Er werd nog even een grapje gemaakt dat we wel werkelijk met dat krakemikkige bootje zouden gaan, maar gelukkig gingen we met een grotere vissersboot. Met twee vissers aan boord werden er eerst voorbereidingen getroffen, de netten werden voorzien van aas. Het aas bleken vissen te zijn die in een soort netje gepropt werden en er werd een paar keer flink op gestampt. Een komisch gezicht. Na wat heen en weer gebel kwam dan eindelijk de beloofde gasolina aanzetten, en konden we op pad.

De golven werden steeds hoger en sterker, de local vroeg nog of ik niet misselijk was, want de meeste touristen worden dat wel. Ik had het geluk dat ik vaker langer op zee ben geweest(met school een weekje varen op een katamaran). ze bleven toch steeds vragen of het nog steeds goed ging. Op een gegeven moment werd het tijd om de netten uit te gooien en deze werden gemarkeerd met twee vlaggen zodat ze de netten gemakkelijk terug konden vinden.

De local werd wat stiller en bleker (ja deze mensen kunnen ook lelijk bleek worden).. Hij had de avond ervoor schijnbaar flink wat gedronken en was misselijk van de golven. De kapitein (de bestuurder van de boot) moest lachen en vroeg of ik nog steeds goed voelde. Hij was trots dat ik niet over de reling hing! het werd tijd voor het eten, dus werd er ergens een paar pannen vandaag getoverd en en bak met kolen. Ook kwamen er wat groenten en zout en peper boven drijven en kon de voorbereiding beginnen. Midden op zee, werden de visjes klaargemaakt, de rijst gekookt en heb ik echt heerlijk gegeten!
M'n ecuadoriaanse vriend kon ook dit niet aan en hing opnieuw over de reling. De vis met rijst wwas heerlijk mals en goed op smaak! echt een van de beste visjes die ik ooit gegeten heb!!

Ondertussen werd er ook gevist met een lijntje en waarempel zat daar ineens een dikke vis aan! heel gaaf heb ik hem naar binnen gehaald hem van het haakje halen ging iets te ver maar even het lijntje omhoog houden voor de foto kon nog net:D
Terwijl we wachten om de netten weer op te halen was er een walvis in de verte die met zijn vin aan het zwaaien was, ik heb even terug gezwaaid en de walvis ging weer verder.
De netten werden weer binnengehaald en dit was een behoorlijke klus, want de twee mannen deden dit gewoon met de hand.
Op de terugweg zag ik hier en daar nog een walvis water in de lucht spuiten en kwam er nog eentje vlak langs de boot, hij dook weer naar beneden en zog nog net zijn staart op het water zwiepen. Echt super vet om zo´n beest van dichtbij te zien!

´savonds had ik voor de volgende dag een trip geboekt om nog meer walvissen te kunnen spotten en isla de la plata te zien. Helaas zat er toen ik wakker werd een briefje op de deur, geen tour vandaag.
Gelijk maar in de ochtend gevraagd of ik dan voor de zaterdag een tour kon boeken en deze werd bevestigd. Toen heb ik de rest van de dag lekker geschild bij het hostel. En s´avonds nog op het strand geweest.

De tour was rond 9.30 dus kon ik lekker een beetje uitslapen. Na een goed ontbijt werd ik naar een groep gebracht en samen liepen we naar de boot, hier kregen we een zwemvest aan. Ik zat bij het open raam en had de goeie kant uitgekozen, de ander kant kwamen zijlen voor omdat ze aan die kant nat werden. hierdoor kon je minder zien, In de verte zag ik de spuitende walvissen al en af en toe een staart of fin boven het water uitkomen. De boot stopte en iedereen in de boot werd stil totdat iemand de walvis zag en ging de stilte over in ooh´s en aah´s. Prachtige beesten die echt enorme jongens zijn.
Er sprong eentje vlakbij uit het water en ik had gelukkig optijd op het knopje van mijn camera gedrukt en een foto te pakken!
Met een grote plons kwam het beest weer neer in het water. vlak erna was er nog eentje die redelijk dichtbij de boot uit het water sprong. Na deze show gingen we verder naar Isla de la Plata. Dit eiland word zo genoemd omdat snachts het rotsachtige eiland silver kleurig is. Plato is spaans voor zilver. Hier kon je twee routes lopen van twee uur ik had voor de route met uitzicht en de blue foot boogies gekozen. De blauwe voeten zijn ook echt heel helder blauw. Het vrouwtje is groter dan de mannetjes en maakt een soort kwetterend geluid, het mannetje is veel kleiner en maakt een soort fluitend geluid. De blauwe voeten zijn zo helder blauw omdat de vogels vooral sardientjes eten en hierdoor kleuren de voeten blauw. Je hebt ze ook met rode voeten die eten vooral krabben en garnalen(deze heb ik helaas niet gezien).
Na de wandeling kregen we broodjes en heerlijk fruit. Daarna voeren we iets verder rond het eiland en kwamen er grote zeeschilpadden bij de boot koekeloeren. Wauw wat een mooi gezicht. TIjd om de snorkel om te doen en te kijken wat van moois ernog meer onder water leeft. Van koraal tot vissen in mooie kleuren en een hele school kleine visjes. Super gaaf om te zien. Helaas heb ik geen onderwater camera dus zijn er geen kiekjes van.
Ik heb een gele vis gezien met zwart wit en de oranje achtige Angel fish zoals de gids ze noemde, een botje(het maatje van Ariel de kleine zeemeermin) voorbij zien komen. Na al het moois onder water gingen we terug en zagen we nog wat walvissen voorbij komen. Het was een geslaagde trip!
Hierna ben ik naar montanita gegaan en heb een paar biertjes gedronken. Helaas was ik erg moe van de hele dag op de boot dat ik te moe was om nog een dansje te wagen. De volgende dag nog wat gechild op het strand en naar puerto lopez terug gegaan om daar een directe bus terug naar quito te nemen. Hier kwam ik maandag in de ochtend aan, ik verblijf hier 1 nachtje en ga dan door naar de jungle.

De rit van puerto lopwez naar Quito ging snel en we deden er uiteindelijk 9 uur over. In Quito kwam ik om 4 uur aan en het was ijs en ijskoud. Twee uur gewacht helemaal ingepakt in warme kleren en een sjaal, en ik moest na twee a drie weken alleen maar slippers aangehad te hebbben overschakelen naar schoenen en sokken. super gek.
Gelukkig kon ik optijd mn hostel in en heb ik de trolley gepakt, ik kon gelukkig zitten en wist ik waar ik ongeveer uit moest stappen. toch makkelijk als je de stad een beetje kent.

Eenmaal aangekomen bij het hostel moest ik naar het hostel. Voor het gemak is deze helemaal bovenin het gebouw en moest ik met mijn backpack en al heel wat trappen omhoog. Daar aangekomen werd ik beloond met een prachtig uitzicht over de stad, en een gezellig dakterras. Ik ben in bed gaan liggen om nog wat bij te slapen, het was toch pas 8 uur in de morgen. Smiddags lekker wat rondgewandeld in het historisch centrum en wat kerkjes binnengelopen.
Wat opvalt is dat de schilderijen vaak donker en bloederig zijn, en heftige taferelen laten zien. De beelden zijn enorm en hoe meer goud en tierelantijntjes hoe beter. Om zo even binnen te lopen toch wel indrukwekkend.
´savonds in het hostel gegeten en het is een druk bezocht hostel met veel backpackers. Dit resulteerde in een gezellig avondje kaarten en bier drinken. SUper leuk dat het soms lijkt alsof je mensen al veel langer kent dan de 5 minuten die het werkelijk zijn. De laatste ronde werd aangekondigd en voordat ik mijn laatste biertje ophad was het tijd om het dakterras te verlaten. We gingen nog even naar een soort barretje aan de overkant van de straat. Een aantal gingen nog even verder de stad in, maar omdat ik nog niet heel veel had geslapen die nacht ben ik terug naar het hostel gegaan. Ik kroop m´n bed in en in Nl was er alweer tijd om de ochtend te beginnen. Dus even via whatsapp gekletst met mijn grote zus die haar diploma heeft gehaald!! super trots!!

vanavond stap ik in de bus om naar de jungle te gaan, super veel zin in en toch ook een beetje bang voor de kakkerlakken en andere insecten die ik ga tegen komen.. haha

Ik heb geen bereik daar dus zal ik niet reageren als je een berichtje stuurt. De Amazone Jungle zal mijn laatste avontuur zijn in Ecuador en dan heb ik nog twee dagen over om me voor te bereiden om weer terug te gaan naar NL.

Groetjes en hasta loego!

See you soon!