Weer een hoop beleeft hier sinds de laatste blog.

Weer een hoop beleeft hier sinds de laatste blog. Ik ben naar de kust geweest, en gechild in een warmwaterbron met fantastisch uitzicht en natuurlijk de niet te missen aardbeving.

Ik begin waar ik ongeveer de vorige keer ben geindigd. Montanita een plaatsje aan de kust is een heel eind weg met de bus, we gingen savonds met de bus. Het leek op het eerste gezicht een prima bus met leren stoelen, helaas had ik een fantastische stoel die niet in het lig standje wou blijven staan maar steeds langzaam omhoog kwam, met als resultaat dat ik rechtop moest blijven zitten de hele busrit. Uiteindleijk was ik wel in slaap gevallen maar helaas in deze bus had ik geen geluk want we waren bij de plek waar we moesten overstappen.

Uitiendelijk aangekomen was het wederom zoeken naar waar het hostel eigenlijk was, dus eerst maar ontbeten. Vervolgens kwamen we bij het hostel aan waar de katten prinsheerlijk op de stoelen etc. lagen. Je kunt vast begrijpen dat ik er erg van genoot om met deze katten op een stoel te zitten hahaha dus niet… (ik bleef wel even staan of sprong ineens panisch op omdat er een kat iets te dichtbij was haha).

We zijn naar het strand gegaan en het leek net op een strand in Nederland alleen dan net even warmer en je zit aan de andere kant van de wereld. We zijn gaan surfen en wonder boven wonder kon ik al 1 keer blijven staan, een heel gaaf gevoel. Maar de golven werden steeds heftiger en kwamen sneller achter elkaar, hierdoor moesten we stoppen. Later nog even het kaartspelletje bussen gedaan, en helaas zat ik op het einde in een super slechte bus, haast nog erger dan de bus op de heenweg.. Savonds lekker gegeten en daarna zouden we flink gaan stappen, maar helaas voelde ik mij zo beroerd dat ik vervroegd naar huis ben gegaan, waar ik al snel boven de wc hing..

De volgende dag was het zondag we zouden nog een half uur tegoed hebben van het surfen en dat ging nog beter dan de vorige keer! Ik heb een aantal keer op het bord kunnen staan, het is erg vermoeiend om steeds weer op het board te klimmen, maar zo vet als je eenmaal staat en op de golf meegaat!

Savonds nog gegeten en was het alweer tijd omnaar huis te gaan, aangezien we maandag weer op kantoor moesten zijn voor de stage. Het eten was een heerlijke hamburger met grote frieten, helaas moisten we snel eten want onze bus zou al snel gaan. We moisten rennen om de bus te halen en uiteindelijk hadden we m gehaald. We zaten met zn tween in de bus, omdat de rest nog een extra dagje hadden, en ineens staat er eentje in de bus.. meekomen haha, had ik perongeluk de sleutel van het hostel meegnomen… gelukkig waren zij daar optijd achter gekomen en vertrokken wij met de bus richting quito.

Het weekend daarna zijn we naar papajacta geweest dat is een spa met warmwaterbronnen, waar er heerlijk gerelaxed kon worden. De bus zou er ongeveer twee uur over doen, maar na een uur waren we quito nog niet eens uit, iemand van onze groep ging toch maar even vragen wat era an de hand was.. bleek dat de bus niet harder kon rijden dan 30 en dat deed ie da nook niet dus na 4 uur kwamen we eindelijk aan bij papajacta om meteen de warme baden in te springen.

Erg genoten van de warme baden en het prachtige bergachtige landschap. De terugweg ging ook niet heel soepel, we hadden gevraagd of we eerder konden uitstappen, want we kwamen halverwege quito binnen en dat is in de buurt waar we wonen. Maar helaas voordat we het doorhadden zaten we alweer in het noorden om vervolgens weer naar het zuiden te gaan. Hier zijn we maar uitgestapt en in een propvolle trolley gestapt, we konden wel zitten maar het was moeilijk om eruit te stappen maar het was gelukt. Toen zijn we ergens in het historisch centrum gaan eten, het was niet heel fantastisch en dat bleek later want ik zat alweer op de wc thuis.

Het weekend erna zouden we naar mindo om allemaal spectaculaire dingen te gaan doen zoals ziplinen, mischien canyoning(=dan ga je van een waterval naarbeneden), tuben, het zou een actief weekendje worden. Zaterdag waren we vertrokkken en zijn we met de bus en taxi uiteindelijk op bestemming aangekomen. Het duurde wel wat langer dan verwacht omdat we de bus op een half uurtje hadden gemist op een station. Helaas konden we een andere bus niet vinden om naar mindo te gaan dus hebben we besloten om een taxi te pakken die ons naar mindo bracht.

De taxirit was behoorlijk pittig, inhalen op plekken waar dat eigenlijk niet kan en nog meer van dat soort fratsen.. Eenmaal aangekomen was het weer zoeken naar het hostel, na een paar keer verkeerd gelopen te zijn kwamen we uiteindelijk bij de goeie aan. Het was een chil hostel en we hadden een soort verdieping voor ons zelf.

We zijn gaan tubben en voor de volgende dag maakten we ook al plannen onder het genot van een heerlijke hamburger. Het tuben was fantastisch en eng, maar vooral heel erg leuk! Er waren een aantal grote binnenbanden aan mekaar geknoopt en je moest erin zitten maar wel je benen omhoog houden, je had twee knopen waar je je aan vast kon houden en een veel te grote helm op het hoofd en een zwemvest aan. Het was een categorie 3 en dat is best wel heftig. Veel gegild gelachen en geschreeuwd, onderweg was een paparazzi die fotos heeft gemaakt, dus de momentjes zijn ook nog vastgelegd.

Weer terug naar het hostel om even te douchen want het water tijdens het tubben was ijskoud, de douches in het hostel waren prima en lekker warm. We hadden besloten om naar een kroeg te gaan en gezellig wat te drinken. Uiteindlijk kaartspelletjes gedaan en bier gedronken erg gezellig allemaal!

Todat de grond ineens begon te bewegen de stoelen(lees houtblokken) gingen heen en weer. We zijn naar buiten gegaan en de hele vloer golvde op en neer. Buiten stond een auto die op en neer ging en de ramen knapten er bijna uit. De stroom viel uit en het was donker. We hebben gewacht totdat het weer over was, nog grappen gemaakt dat we de aardbeving overleeft hadden. De kroeg had een noodaggregaat en deze sloeg aan, we zijn verder gegaan met onze kaartspelletjes. We begonnen ondertussen wat honger te krijgen en zijn naar een pizzaria gegaan die nog open was, ondertussen ging langzaam alles dicht. Gelukkig konden we nog water cola en wodka kopen. Omdat alles dichtging zijn we naar het hostel gegaan. Alle stroom was uitgevallen en er was dus geen wifi en konden we niets opladen we hadden nog wel stromend water. Doordat er geen stroom meer was hadden we niet in de gaten dat het zo erg was. Pas de volgende ochtend kwam het nieuws binnen dat het totale gaos was aan de kust en in het hele land. Het was een aardbeving van 7,8 op richter. We hebben via de telefoon van de eigenaar van het hostel kunnen bellen dat wij oke waren en gevraagd of de vrijwilligers die aan de kust waren ook oke waren. Op dat moment sloeg de spanning toe en het besef dat we daadwerkelijk de aardbeving overleefd hadden. Gelukkig zijn alle vrijwilligers en famiele van oke en ongedeerd. Heel indrukwekkend allemaal.

Vervolgens zijn we op kantoor bezig gegaan met de kinderen van de engelse klas spullen inzamelen voor aan de kust. We kwamen terug met veel water, kleren en veel pasta en rijst. Andres een jongen dieook helpt bij de voetbalschool heeft familie aan de kust wonen en heeft alle spullen meegenomen en daar uitgedeeld.
Ook via een crowdfunding pagina zijn we geld aan het inzamelen voor noodhulp aan de kust. We hebben al een aardig bedrag maar zijn er nog niet, heel erg bedankt voor degene die al gedoneerd hebben!! Via deze site kan er nog gedoneerd worden:
https://onepercentclub.com/nl/projects/noodhulp-ecuador-na-zware-aardbeving

Nu is het vooral weer de draad oppakken van mn onderzoek en dat gaat aardig goed, heb al wat gesprekken gevoerd met de kinderen en hier kan ik weer verder mee. Verder gaan de trainingen geven wel goed, en is het steeds leuker als de training ook goed wordt uitgevoerd en wat je voor ogen had ook werkt. Helaas is het de afgelopen tijd hier erg regenachtig waardoor we regelmatig zeiknat of net droog op de tribune kunnen zitten, en zie dan maar is de kinderen te vermaken. Sommige gaan dan juist weer in de regen staan en zitten dan ook onder de modder.

Het blijft nog steeds super leuk en heb het nog goed naar mn zin. We hebben ook hier koningsdag gevierd vanaf 11.00 uur. Met lekkere dingen die gehaald waren bij een nederlandse bakker, helaas was er alleen krentenbollen en tijgerbrood en appelflappen maar we hebben er goed van gegeten. Ikhad zelf wel zin in bitterballen maar die zijn hier niet te krijgen.. na het wilhelmus gezongen te hebben kon de dag echt beginnen. Veel kaartspellen gezongen, karaoke, en een pubquiz en veel bier en pizza was het tijd om nog even naar de kroeg te gaan. Met een klein clubje zijn we gegaan. Het was gezellig maar we waren behoorlijkmoe van de dag dus laat was het niet geworden. Een typische koningsdag alleen dan aan de andere kant van de wereld.. Ecuador!

van het weekend heb ik de pichincha belkommen dat is een vulkaan aan de rand van quito, de dag ervoor heb ik samen boodschappen gedaan, bananen, brood, appels, koekjes, alles om de pichincha te overleven. Het was een behoorlijke klim, we waren in het begin verkeerd gelopen en gelukkig kwamen we een aardige man tegen die ons op het goede pad bracht. na wat heuvel achtig landschap kwam de bergen, het was behoorlijk bewolkt dus af en toe konden we de stad quito zien. en daaarna zagen we weer wolken. Er lag ook nog een neergestorte helikopter waar ze druk bezig waren om dit te onderzoeken. het werd steed steiler en steiler en uiteindelijk kwamen we bij een rotsachtig gedeelte, de isntructies bij dit pad waren ga vooral rechts af en ga niet hier al proberen te klimmen. dit advies hebben we goed opgevolgd en zijn verder gegaan. Hoe meer je naar boven gaat hoe ijler de lucht wordt en hoe meliger je ook wordt, veel gelachen. uiteindelijk kwamen we bij het stuk waar we moesten klimmen, erg zwaar en je zag als je naar boven keek alleenmaar rotsen en wolken. Op een gegeven moment kijk ik omhoog en zie ik een stukje bord. Het bord wat op de top staat, wat was ik blij en wat was ik ineens snel boven. Eenmaal boven was ik super blij en vermoeid, en trots dat ik doorgezet hebt om helemaal boven te komen. De weg terug was behoorlijk pittig, het begon te regenen en de wegen werden modderig en glad. Ik kon op een moment mijn benen ook niet zo goed meer controleren en ging ik met een rodgang naar beneden met gevloek etc. kon ik uiteindelijk mn lichaam draaien naar de bosjes en deze remde goed. De rest had de slappe lach en moesten even op adem komen, ik zelf ook maar daarna kon ik gelukkig weer verder.
Uiteindelijk helemaal veregend in een ponsjo kwamen we benenden aan waar we de teleferico naar beneden pakten.

Vandaag mogen de kinderen van de zwemschool laten zien aan de ouders en familie wat ze allemaal kunnen, ik ben erg benieuwd! Het is een soort afzwemmen maar iedereen krijgt een certificaat. Het is super leuk om die kids zwemmen te leren, elke week gaan ze vooruit en het is heel tof als ze met armen en benen tegelijk kunnen zwemmen en vooruit komen en dat jij degene bent die ze het geleerd hebt is helemaal cool:D!
Het was ook wel weer tijd dat ik weer een update gaf want ik heb weer veel beleefd, ik vind het erg leuk om te lezen dat jullie mij volgen!

Groetjes vanuit Ecuador!